Empati

Onlar, minik elleri kocaman kalpleriyle yorgun melekler...
Onlar, hepimizin kardeşleri, evlatları, abileri belki de ablaları. Onlar Lösemili Çocuklar!
Siz hiç kanser hastasının yada Lösemili bir çocuğun gözlerine baktınız mı? Gözlerindeki o hüzne şahit oldunuz mu? Yada aldığı ilaçlardan solmuş yüzlerine yakından bakmayı bir kez olsun denediniz mi?
Onlar, aldıkları ilaçların yan etkileri ile uğraşırken, siz derbi maçını hangi takımın kazanacağı kritigini yapanlardan mısınız? Yoksa, onlar anne babalarının ellerinde yavaş yavaş erirken, siz yaza hoşgeldin partisi yapan çılgınlardan mısınız? 
Evet, siz!
Sosyal medyada "Kan aranıyor" "İlik Nakli için donör aranıyor" ilanını gösteriş olsun diye paylaşan güruh musunuz?
Onlarında bir canı olduğunu, sizin yetişkin halinizle kaldıramadığınız acıyı, küçücük bedenlerinde nasıl taşıdıklarını hiç düşündünüz mü?
Sahi en son ne zaman empati yeteneğinizi kullanmayı denediniz? Dünya işlerinden başınızı bir an için kaldırıp egolarınızdan sıyrılmayı denediniz mi hiç? 
Bir virüs hayatımızın tam ortasına yerleşti ve dünyamızı büyük bir egoyla işgal etti. Bizler her gün ”O gün bu gün mü?” diye düşünen paranoyaklar olduk. Oysa onlar her gün bu korku ile yüzyüzeler.
Lösemi yani Kan Kanseri Hastası çocuklarımız bu sıkıntıları her gün çekiyorlar. Aylarca evlerinden çıkmadan, gökyüzünü görmeden yaşıyor, yorgun düşüyorlar. Bizim alışmaya çalıştığımız izole hayat onların maalesef ki yıllardır hayat biçimi. 
Onlar da diğer çocuklar gibi geleceğin doktoru, avukatı,hakimi, mimarı olmak için sabırsızlanıyorlar.  Onlarda diğerleri gibi koşup oynamak özgürce yaşamak istiyorlar. 
Tam da özgürlüğümüzü kaybettiğimiz şu günlerde onlara özgürlüklerini hediye etmek istemez misiniz?  
 Bir tüp kan onların belki de özgürlük biletidir.
Unutmayın bu dünyada yaşamıyor, bu dünyadan geçiyoruz!
Hadi bu dünyaya bir iz bırakalım, bu iyiliğin izi olsun..