Sağlıkçının Adı Var Tadı yok

Aslında gündemde olan ama maalesef sıralamada gündemin sonlarına düşenin adıdır SAĞLIK PERSONELİ.

Hayat kurtarır şiddet görür, çocuk doğurtur şiddet görür, koruyucu sağlık hizmetleri sunar ama, karşılığında yine şiddet görür. Ama şiddet sadece fiziksel değil, emeğinin karşılığını alamayarak da şiddet görür.

Biliyorsunuz sağlık işi ekip işi. Yani öyle olmalı... Olmalıydı.

Yetişkin acil ve çocuk acil de nöbet tuttum uzun bir süre. Öncelik tabiki hasta hakları sonrasında sağlık personeli hakları da. Bir şey dikkatimi çekti. Ben hastanın hayatını kurtarmaya çalışırken aldığım ücret, temizlik personelinin tuvaleti temizlerken aldığı ücretten daha düşüktü. Asla onları küçümsemiyorum lütfen yanlış anlaşılmasın ama, tuvalete çamaşır suyu dökülmedi diye hasta ölmüyor, daha çok sağlık personeli müdahale etti diye hasta hayata dönüyor.

Ya da sağlık kuruluşlarında yapılan işler aynı ama doktor, ebe ve hemşireden daha fazla ücret alıyor. Alsın tabi ki. Sonuçta tıp fakültesini bitirdi. Ama aşıları, pansumanı, enjeksiyonu, kısacası hastaya birebir müdahaleyi diğer sağlık personeli yaparken bu kadar doktor bakanlığı olması açıkçası düşündürücü.

Ebelere, aile sağlığı danışmanlığı sertifikası verilmiyor ama Aile Sağlığı Merkezlerinde aile sağlığı elemanı olarak çalıştırılıyor. Hem de en yetkili yerden yani Sağlık Bakanlığı tarafından. 

Aile sağlığı merkezlerinde nüfusa göre maaş alınıyor ama, ebe ve hemşirenin kısacası diğer sağlık personelinin izlemleri üzerinden performans değerlendirilmesi yapılıyor. 

Bize, okuduğum sağlık meslek lisesinde insan sağlığının her şeyden önemli olduğu öğretilmişti. Ama şimdi Aile sağlığı Merkezlerinde ne kadar nüfus o kadar maaş, hastanelerde ne kadar muayene, ameliyat, müdahale o kadar maaş. Aslında yanlış söyledim. Keşke maaşa eklense... Hep yan gelirler olarak veriliyor. Mesela nöbet ücreti, döner sermaye, teşvik ödeme vs. Neden mi?
Acaba emekli maaşı ve emekli ikramiyesine yansitmamak için olmasın?

Hep bahsedilir ya kul hakkı... Peki bu kul hakkı olmuyor da ne oluyor?

Yaklaşık 33 Yıl çalıştım ve emekli oldum. Emekli maaşım TÜİK verilerine göre yoksulluk sınırlarında...
Ben pandemi gördüm. Herkes evinde güvenilir bir şekilde bu dönemi atlatmaya çalışırken bizler hastalık riskine rağmen geceli gündüzlü çalıştık. Yoksulluk sınırındaki maaş benim hakkım mi?

Çocuk felci hastalığını yok edebilmek için kapı kapı dolaşırken, halkımızın sağlığını düşünürken ve aşılama yaparken tüm risklere rağmen ben yine yoksulluk sınırlarına neden bırakıldım?

Peki neden bu kadar kalifiye sağlık personeli yurt dışında çalışmak ve biran önce Türkiye'den gitmek için uğraşıyor?
Giderlerse gitsinler olmamalı. Sağlık personeli gitmemesi için ne yapmalı diye düşünülmesi gerekmezmi?

Ya da acil de şiddet gören sağlık personeline ne demeli? 
Bu tıpkı domino taşına benzer. Sanırsın ki, sana hiç ugramayacak bu haksızlık. Gerçekten buna inaniyormusun?

Velhasıl bir ülkeyi mavi yakalılar, beyaz yakalılar, emekliler, kadınlara verilen değer yükseltir ya da değerini düşürür.

Bir ülke kalifiye çalışanlarına her yönden destek verdiği sürece ülke kalkınır. Liyakat olduğu sürece... Aslında çok zor bir şey değil ama neyse...

Bir an önce kendimize gelmemiz ve bu gecesini gündüzünü bizim hayatımız için, kendi hayatını feda eden sağlık personelimize sahip çıkmamız gerekir. Unutmamalı. Sadece bir meslek gurubuna değil tüm sağlık meslek gruplarına...

Bu bizim oncelikle onlara sonrada yarınlarımıza olan vazifemiz ve borcumuz...
Yoksa hiç bir zaman sağlıklı bir yarınımız olmayacak.