Sevim AĞAMULLA Yazdı: Ah Çocuk..

Abone ol

Günlerdir dilde bir türkü takılı kırık plak gibi çalıyor da çalıyor, söylüyor. Ninni gibi, ama uyutmuyor sanki ayıktırıyor..

Sevim AĞAMULLA Yazdı: Ah Çocuk, Yürek Sızısı Çocuk!

Günlerdir dilde bir türkü takılı kırık plak gibi çalıyor da çalıyor, söylüyor. Ninni gibi, ama uyutmuyor sanki ayıktırıyor.. Yakıyor imil, imil kavurucu mu, kavurucu.

'Büyüttüm besledim asker eyledim, gitti de gelmedi yavrum buna ne çare.'

İnsanın ağzını kapasa kalbi, kalbini sustursa beyninde zonkluyor sanki. Ama dikkat!. İnsanın.. Mısra, mısra hece, hece.

Nağme mi kalmış, ezgi mi? dümdüz nesir gibi, sözü değil, sanki kurşunu parçalıyor yüreği.

Ah! çocuk Ah! yürek sızısı çocuk..

Acelen neydi baharı görmeden kurutulan fidan. Güneşe, suya doyamayan sen. Daha ilk maaşını bile alamamışken çocuk.

Sense, telefonda babayla iki çift lafı bile çok görülen.. Koparılan sen. Düğün davetiyene bile icabet edememişken.

Ya sen? Tezkerene üç gün kala, arkadaşınsa daha yeni gelmişken. Sen. Çocuk daha dönüşteydi oysa nişan koparılırken daldan..

Be çocuklar.. Çocuklarımız, bizim çocuklarımız. Be ana kuzuları, be ey yürek yangınları! Henüz hayatın baharında 19, 20, 21, 22 sevgisi, emeği ise asırlık fidanlar.. Ey bakarken bile analarının kıyamadığı..Yürek sızıları.. Şehidim, hakkını helal et.

Davacı kim? davalı kimdi? Ya dava neydi?.. Hangi kalpsiz hakim onca acıyı hüküm giydirirdi ki bir davada. Üstelik dava bile ilgisizse asıl konuda. Bu dava emperyalizmin davasıdır, kini, nefretidir.. Kurtuluşta alamadığı hıncıdır, emelidir.

Terör ve yanlılarının bir davaya hizmet ettiğine inanmak cahilliktir ya da hainliktir. Hizmet emperyalizmedir. Emperyalizm şunu demektedir: "Biz içimizdeki hainleri yaşatmayız, ama başka ülkenin hainlerini üst kademelere kadar taşırız."

Terör 35-40 yıldır sürmekte, Türk, Kürt toplumları asla gelmediler oyuna, iç içe akraba olmuş bir aile olarak ısrarla dik durdular. Baktılar olmuyordu, proje kapsamlarında kullanılan maşa pek işe yaramamıştı. Bir film daha sürüldü hemen vizyona.

Bir süreç vardı ortada evet.. Ama ne?

Bu süreç evvela Türkiye Cumhuriyet'ine kast noktasında başladı, Chp'ye komplo, orduya kumpas, kuvvetler ayrılığına, hukuğa derken son olarak fiili bir sistem değişikliği diye darbece itiraf noktasına gelinmişti.

Neydi bu? Hukuksal ayağı da tamamlandığında evvela tabelalardan sökülen senin, benim, bizim göz nurumuz 'Türkiye Cumhuriyeti' anayasadan da silinip, hukuki olarak da yok hükmüne geçecek demekti.

Süreç denilen de amaç sözde barış süreci değil, süreç ve toplumun hassasiyeti olan dinin paravan yapılmasıyla, asıl gaye gözde saltanat süreciydi aslında. Nihayetinde gelinen belli noktada, bu uğurda teröre verilen tavizin çıkara dokunduğu anda patlamasıydı bir bir gelinen durum.

Şu an neler oluyordu? yapılan estetik bozulmakta, makyaj aktıkça her yeri karaltı bir hilkat garibesi çıkmıştır ortaya.

Seçim öncesi dokunmamak üzere beslenilen yılan seçim sonu iktidar çıkarına dokununca birden göze batmıştı.. Halbuki buraya kadar ne istediler de verilmemişti, tonlarla bombaları istif yapmışlardı da yine ses çıkarılmamıştı.

Onca mühimmat ağır silah, roketatarları taşımışlardı da çerez gibi oralı bile olmamışlardı.. Hatta daha neler bile vereceklerdi nankörlere.

Geziniyorlardı da ortalık da askerin elini kolunu bağlayıp süreç denen götürgeçde ses bile çıkarılmamış, görmezden gelinmişti. Sonra bu kadar iyiliğe sen, şimdi gel seçimde bir başkanlığı çok gör, olacak şey miydi bu nankörlük? O halde ver ecrini şimdi bakayım dendi.

Bana yar olmuyorsan toz ol, benden sonrası tufan dendi. Ve ring başladı.

Fakat her yumruğu ne yazık ki seyirciler yedi.. Ağız, göz, burun darmadağın, haşat. İki oyuncuyu ringe süren oyun kurucu emperyalizm ise 'tavşana kaç tazıya' tut antrenörlüğünde pis pis sırıtmaktaydı.

Olması gereken peki? Valla olması gereken en basitiyle fabrika ayarına dönmek. Bazı yüklemeler, albüm, resim, rehber tabi belki gidecek.. Ama en azından çok önemli ayarların, temelin, hücre bilgilerin, birilerinin hafızalarından sileceğiz dediği Cumhuriyet'in kalacaktır. Bir gecede değiştirdiler kifayetsiz dedikleri Türkçen tercih edilen Osmanlıcaya yerini bırakmayacaktır en az.

İstiklalin kalacak, şimdilerde bulanık gördüğün istikbaline daha parlak, umutlu bakabileceksin en azından. Saltanat ahtapot gibi saramayacak, bir partiye oy vermedin diye dünyada cehennemlik olmayacaksın.

Bunu giyme, şu yeme, onu içme sokakta gülme diyenin olmayacak, konuştun diye suçlanmayacaksın en az. Kayrılan bir kitlenin içinde leyleğin attığı yavru durumuna düşmeyeceksin hiç yoktan. Düşün, taşın geç olmadan.. Birlik ol, nüanslarda teferruatlarda ayrı düşme birleş. Yem olma kurda kuşa yenilir lokma olmadığını göster, boğulma büyü boğazda kal..

Belli, üst üste tokatlardan serseme döndün belki, ama hiç vurmayı denemedin ki. Sıra defalarca sana geldi halbuki, sense hep öbür yanağını döndün.. Korkuttuk sanılmış olmalı ki üstüne, üstüne çullanıldı.

Haydi, nakavta ramak melek değilsin ki sen insansın insan. İnsan da en onurlu varlık. İnanılır gibi değil, başka ülke de böyle yöneticiler prim yapsın.. Etrafta karikatürist figürler.. Ama yapılanlar ise geleceğine mal olacak ciddi çizimler.

Yorgan yanmadan davana, yatak gitmeden ülkene, bağrın yanmadan milletine sahip çık.

Sen sahip çıkmazsan sahip çıkan çok olur.. Gönülden tapusu olanlar 'çalış, güven, öğün'.. Başar da öğün.. SS.A