Mobbing (işyerinde psikolojik taciz) kavramı, işyerinde bireylere üstleri, eşit düzeyde çalışanlar ya da astları tarafından sistematik biçimde uygulanan her tür kötü muamele, tehdit, şiddet aşağılama gibi davranışları içermektedir. Bu sebeple insanlar intihara dahi sürüklenmektedir.
2009’dan beri aktif olarak konuyla ilgili çalışmaların içerisindeyim. Gördüğüm o ki hangi düzeyde ve ortamda olursa olsun makam sahibi birçok kişi gücü eline aldığında mobbing uygulamaktan çekinmiyor. Hatta geçmişte “mobbing mağduru” olanlar yetki ellerine geçtiğinde kendileri de birer “zorba” oluyorlar.
Mobbingin çokça yaşandığı ortamlardan biri de maalesef ki üniversiteler. İlim yuvası, gelişmelerin beşiği olması gereken yerlerde yaşanan mobbing nice yetişmiş bilim insanımızın âtıl kalmasına, emeklerinin heba olmasına sebebiyet vermektedir. Bu durum aslında sadece mağdura zarar vermemekte ülkemizin gelişmesinin önünü de kesmektedir.
Uzun süredir Akdeniz Üniversitesi’nde yaşanan mobbing olaylarını duyuyorduk. En son olaylardan birinde 8 senedir mobbinge maruz kalan ve yakinen de tanıdığım Prof. Dr. Ramazan Eryılmaz üniversiteden uzaklaştırıldı. Zaten hocamızı açıkça “Cehenneme hoş geldin!” diyerek karşılamışlar. Gerçekten kolay değildir bu süreç öyle zordur ki birilerine rağmen işinizi yapmaya çalışırsınız, ayaklarınız her gün geri geri gider, psikolojiniz gün be gün bozulur, psikolojik sıkıntılar fizyolojik rahatsızlıklara sebep olur, hakkınızı aramaya çalıştıkça daha fazla baskı görürsünüz, maddi olarak da yıpranırsınız, sadece kendi iç huzurunuz değil aile huzurunuz da bozulur. Ancak Ramazan Hocamız meslek aşkı ile her şeye sonuna kadar dayandı. Üniversite namazında niyazında, haccını eda etmiş, fakir dostu bu profesörden rahatsız olmuş. Kendisi öyle muayenehane açıp hastalarını oraya yönlendirip özel hastanelerde ameliyat etmiyordu. Gelen hastalarını olması gerektiği şekilde devletin imkanları ile başkaca hiçbir ücret almadan ameliyat ediyordu. Kendisine hediye olarak getirilip bin bir ısrarla verilmeye çalışılan ve aldığında da klinikteki tüm çalışanlara dağıttığı tarla mahsullerini ve köy yumurtalarını saymıyorum. Kendi imkanlarıyla yurt dışındaki gelişmeleri bizzat yerinde takip etmeye çalışan hocamıza son zamanlarda ameliyat yapacağında asistan/ameliyat ekibi bile verilmemeye başlanmış. Dolayısıyla sadece hocamız mağdur edilmemiş aynı zamanda ekonomik durumunun kötü olması sebebiyle özel hastaneye gidemeyenlerin önü de kesilmiş.
Bütün bunlara Akdeniz Üniversitesinde çalışan başka bir mobbing mağdurunun cesedinin bulunması da ayrı bir yön verdi. Antalya’daki köşe yazarlarının bir kısmı cesaret edip bu konuda yazı yazdı ve şüpheli bir ölüm olduğunu ifade etti. Daha önce intihar eden başka akademisyenlerin haberlerine yer verilmesine rağmen Antalya’da yaşanan bu olay ana haberler bültenlerinde görülmedi. Bu köşe yazarları soruların sorulmasını engellemek, basını susturmak için Akdeniz Üniversitesinin doğrudan Gazeteciler Cemiyetinden danışmanlık aldığını da yazdılar. Ancak olan yine her zamanki gibi köşe yazarlarına oldu ve üniversitenin ambargosu ile karşılaştılar.
Üniversitede liyakate dikkat edilmeden atamaların yapıldığı rektörün, eşi, iki kardeşi ve iki yengesinin de üniversitede görev yaptığı, kardeşlerinden birinin hastane başhekim yardımcısı olarak atandığı ve daha birçok dikkat çekici iddia da yine bu yazarlarca kaleme alındı.
Rektör ve eşi Türkiye’de meşhur isimler. Makam ve şöhret bir araya geldiğinde bu güç bazen insanları “ben ne dersem olacak” durumuna getirebiliyor. Ayrıca rektör hiçbir itirazı kabul etmiyor, şikâyetten etkilenmiyormuş tek söylediği “bana ancak Cumhurbaşkanı karışır” oluyormuş.
Rektör her ne kadar Cumhurbaşkanı dışında kimseyi kâale almayacağını ifade ediyorsa da ayyuka çıkan iddialar, yaşanan mağduriyetler bu kadar açıkken yetkililerin acilen harekete geçip duruma el koyması ve gerekli soruşturmaları yapması gerekmektedir.
