Son zamanlarda sosyal medyada ve haberlerde en sık rastladığımiz slogan bu..
İşe yaradı mi, hayır! Ben de farkli bir başlık atmak isterdim. Ne yazık ki, toplum bunu da sindirdi, sadece bir cümleden ibaret haline geldi. İçeriği ile kimse ilgilenmiyor.
Çok sükür ki, 10 yılda bir arpa boyu ilerledik, ama kaç can yakarak. Kaç can vererek, kac ocak söndü. Geriye psikolojisi bozuk çocuklar birakılarak..
Müslüm filmini ele almak istiyorum. Baba annesini öldürüyor ve bu babadan doğan çocuk da, şiddet eğilimi ile büyüyerek karısını dövüyor.
Birileri dur demezse, önlem alınmazsa, berbat, bozuk bir nesil yetişecek.. Dövmeyi, saldırmayı, vurup kırmayı marifet zanneden bir nesil... Kaç kadın sokak ortasinda gözler önünde öldürüldü.
En son izlediğimde kanım dondu. Otobüs şoförünün pervasızlığı, kadının imdat çığlıklarına aldırış etmeyişi. Belli ki şoför de korktu. Asıl konu; biz ne ara bu hale geldik, toplum nasıl böylesine canavarlaştı?
Bir söz vardır, balık baştan kokar. İlk kadın cinayetlerinde caydırıcı bir ceza verilseydi, bu kadar vahşileşmezdi insanlık. İnsanlık diyorum, düşünüyorum. Bazen dilim varmiyor, hayvan bile, bir anneye, yavrusuna zarar vermiyor. Bir çocuk yetiştirirken hayvanları sevmeyi oğretin. Çocukların yanında kırıp dökmeyin, saldırmayın. Öfke kontrolünüzü sağlayın.
Öz eleştiride bulunun; "Ben nasıl biriyim, kimi kırdım, kime öfkelendim, doğru mu yaptım" deyin. O insanlık dışı kocaman egolarınızı büyütmeyin..
Kadına el kaldırmak marifet değildir. Gücünüzü ispatlamak istiyorsunuz belli.. Bunu sizden zayıf insanlar üzerinde denemeye kalkmayın.
İnsanları, hayvanları, kadınları, çocukları sevmeyi öğrenin. Öfkenizle mücadele edin, onu yenin. Sevgi daha kolay bi şeydir. Daha az kafa yorarsınız. Beden ve ruh sağlığınıza oksijen gider. Nefret duygunuzu kenara bırakın. Hakaret etmek, dövmek, öldürmek yerine en sade yolla, saygıyı öğrenin. İnsanlari sevin, empati kurmayı deneyin.
Hayal edin; 'savunmasızsınız ve sizden cüsseli birisi gelip sizi dövüyor, ya daha kötüsü öldürüyor.' Biliyoruz ve çok eminiz ki, Allah korkunuz yok, o belli! Kuldan utanın diyeceğim. Utanmanız da yoktur sizin. Olsa, savunmasiz bir canlıyı hastanelik edene kadar dövüp, tekrar yüzüne bakmazsınız.
Toprak utandı, su utandı, dünya utandı, sadece sizler utanmadınız.. Bu dünya size göre değil! Bu dünya size yakışmıyor! Kirli pis bakışlık donuk gözlerinizi çekin üzerimizden..
Artik bu kulaklar, bu gözler, kadına şiddeti ne duymak ne de görmek istiyor....
İşe yaradı mi, hayır! Ben de farkli bir başlık atmak isterdim. Ne yazık ki, toplum bunu da sindirdi, sadece bir cümleden ibaret haline geldi. İçeriği ile kimse ilgilenmiyor.
Çok sükür ki, 10 yılda bir arpa boyu ilerledik, ama kaç can yakarak. Kaç can vererek, kac ocak söndü. Geriye psikolojisi bozuk çocuklar birakılarak..
Müslüm filmini ele almak istiyorum. Baba annesini öldürüyor ve bu babadan doğan çocuk da, şiddet eğilimi ile büyüyerek karısını dövüyor.
Birileri dur demezse, önlem alınmazsa, berbat, bozuk bir nesil yetişecek.. Dövmeyi, saldırmayı, vurup kırmayı marifet zanneden bir nesil... Kaç kadın sokak ortasinda gözler önünde öldürüldü.
En son izlediğimde kanım dondu. Otobüs şoförünün pervasızlığı, kadının imdat çığlıklarına aldırış etmeyişi. Belli ki şoför de korktu. Asıl konu; biz ne ara bu hale geldik, toplum nasıl böylesine canavarlaştı?
Bir söz vardır, balık baştan kokar. İlk kadın cinayetlerinde caydırıcı bir ceza verilseydi, bu kadar vahşileşmezdi insanlık. İnsanlık diyorum, düşünüyorum. Bazen dilim varmiyor, hayvan bile, bir anneye, yavrusuna zarar vermiyor. Bir çocuk yetiştirirken hayvanları sevmeyi oğretin. Çocukların yanında kırıp dökmeyin, saldırmayın. Öfke kontrolünüzü sağlayın.
Öz eleştiride bulunun; "Ben nasıl biriyim, kimi kırdım, kime öfkelendim, doğru mu yaptım" deyin. O insanlık dışı kocaman egolarınızı büyütmeyin..
Kadına el kaldırmak marifet değildir. Gücünüzü ispatlamak istiyorsunuz belli.. Bunu sizden zayıf insanlar üzerinde denemeye kalkmayın.
İnsanları, hayvanları, kadınları, çocukları sevmeyi öğrenin. Öfkenizle mücadele edin, onu yenin. Sevgi daha kolay bi şeydir. Daha az kafa yorarsınız. Beden ve ruh sağlığınıza oksijen gider. Nefret duygunuzu kenara bırakın. Hakaret etmek, dövmek, öldürmek yerine en sade yolla, saygıyı öğrenin. İnsanlari sevin, empati kurmayı deneyin.
Hayal edin; 'savunmasızsınız ve sizden cüsseli birisi gelip sizi dövüyor, ya daha kötüsü öldürüyor.' Biliyoruz ve çok eminiz ki, Allah korkunuz yok, o belli! Kuldan utanın diyeceğim. Utanmanız da yoktur sizin. Olsa, savunmasiz bir canlıyı hastanelik edene kadar dövüp, tekrar yüzüne bakmazsınız.
Toprak utandı, su utandı, dünya utandı, sadece sizler utanmadınız.. Bu dünya size göre değil! Bu dünya size yakışmıyor! Kirli pis bakışlık donuk gözlerinizi çekin üzerimizden..
Artik bu kulaklar, bu gözler, kadına şiddeti ne duymak ne de görmek istiyor....
