Bir eğitim öğretim yılının da ilk dönemini bitirdik.
Yaz aylarında başlayan uzmanlık ve başöğretmenlik videolarının izlenmesi, sınava hazırlanma stresi, ne müfredat, ne sayısal derslerin haftalık ders saatlerinin planlamasındaki orantısızlık ve yanlış uygulama,bu durumun her zümre toplantısında umutsuzca dile getirilmesi, ne çıkan EYT ve yapılan maaş zamları kimseyi memnun ve mutlu etmezken; bir ilkokul çocuğunun ‘’annem bana karne hediyesi olarak et aldı demesi’’ bence geçen tüm yılın özeti gibiydi.
Bunun yanında dokuzuncu sınıf öğrencim ile sohbet ederken sabah aç karnına bindiği için minübüste açlıktan bayıldığını ve çevresindekilerin müdahelesi ile kendine gelebildiğini anlatması, kız öğrencimin bir gün benden borç olarak dolmuş parası, kimi öğrencinin simit parası istemesi gibi yürek burkan olaylar yaşayarak dolu dolu bir beş ay öğretim dönemi geçirdim.
32 yıllık öğretmenlik hayatımda öğrencim Mehmet’in sabah açlıktan minübüste bayıldığını anlatması kadar bir olay beni üzmemişti ve hiç bu kadar kendimi çaresiz hissetmemiştim.
Bunun yanında parasızlıktan öğle yemeğini yiyemeden aç-bitap derse girip derste uyuyan öğrenciler
Haftada bir ya da iki kez tavuk döner yiyebilenlerin şanslı ve zengin sayıldığı bir ortamda devletimizin öğrencilere öğle yemeği yardımı yapabileceğini ve bu kudret ve güçte olduğunu dile getirmek isterim.
Herkese iyi tatiller dilerim.
Øğretmenim maalesef, elimizden birşey gelmiyor ūz7lmekten başka, keşke sorumlularda en az bizim kadar üzülüp, çözüm üretebilse...