"Bir ülkeyi tanımak istiyorsanız, o ülkede insanların nasıl öldüğüne bakın" demiş Albert Camus. Aslında eksik söylemiş. Cümlenin devamı şöyle olmalıydı;
"...Bir de o ülkede ölen insanların katillerinin aldığı cezalara bakın." Önüm arkam , sağım solum söbe"diye bir oyun vardı. Hatırlar mısınız? Şimdilerde önüm arkam, sağım solum ucuz ölüm olmadı mı?
Ne ara ucuz ölümler ülkesi olduk? Ne ara bu kadar sıradanlaştı ve bu kadar hissizleştik?
Örneklerle başlayalım mı? Gerçi sizler konuya hakimsiniz ama birde birlikte bakalım.
Narin Güran cinayeti. 8 Yaşındaki bir çocuk neden öldürüldü? Hala çözülebilmiş değil. 8 Yaşındaki bir çocuk neden öldürülebilirki? Ne yapmış olabilir? Gasp, hırsızlık, zina, tecavüz, vatana ihanet?
Ne yapmış olabilir? Gerçi bu saydığım suçlarda bile araştırılması gerekmiyor mu? Sahi ne yapmış olabilir ya da ne olmuş olabilir? Bir çocuk bu kadar kolay ölebilir mi?
21 Ocak 2025'te Kartalkaya'daki bir otelde yangın meydana geldi ve yangın sonucu 78 kişi öldü. Otel sahibi Halit Ergül, kültür ve Turizm Bakanlığını suçluyor. Eksikliklerin kendisine bildirilmediğini iddia ediyor. Bakanlık belediyeyi suçluyor. Yangın çıktığı zaman otel görevlileri tarafından otelde kalan kişiler uyarılmıyor. Yani o onu suçluyor, öbürü diğerini... Peki kim suçlu?
Mahkeme kararına göre 32 sanıktan 11 sanığa ağırlaştırılmış müebbet hapis verildi. Olması gerekende buydu. Ama anlam veremediğim şey diğer ucuz ölümler neden bu kadar hızlı sonuçlanmadı?
Rojin Kabaiş'e ne oldu peki? Van'a okumak için gitmemiş miydi? Tek hatası yurttan bir süreliğine dışarı çıkmak. İnsan çıkabilir.
Market alışverişi için gezmek için arkadaşlarıyla bir kahve içmek için çıkabilir. Çıkınca yurda sağ salim dönmesi vatandaşlık hakkı değil mi? Peki ne oldu da sağ salim dönemedi. Önce intihar dediler ama sonra vücudunda iki erkeğe ait DNA çıktı. Neden önce intihar dediler?
Mattia Ahmet Minguzzinin suçu pazarda dolaşırken kendisine laf atan iki kişiye sadece "pardon kardeşim"dediği için öldürüldü. Pardon kardeşim...Ölüm bu kadar ucuz olabilir mi? Ve mahkeme sonucu iki sanığa 24 yıl iki sanığa da beraat kararı. Ahmet Minguzzinin annesi ne dedi peki bu karara;"ben artık sadece ilahi adalete inanıyorum." Ne kadar acı değil mi? Ya da ironikmi desem. İlahi adalet!
2023 Yılı Kahramanmaraş depreminde 60 binden fazla kişi hayatını kaybetti. Bana kader demeyin lütfen. Japonya'da sürekli deprem oluyor. Orda neden ölüm olmuyor ya da çok az sayıda oluyor? Çürük binalar ve inşaat sektöründe ki yetersiz denetimler olmasın?
Yenidoğan çetesine ne demeli? 8 Bin TL için bebekler öldürüldü. Bebek hastaların, doğru sağlık hizmetinin alınmasını sağlayacak hastaneler yerine, şüpheliler yerine seçilen 'örgüt adına kârlı görülen hastanelere' yatırıldığı anlaşıldı. Esas amaç bebekleri iyileştirmek değil, maddi açıdan en fazla kazancı elde etmek! Ne ara bu kadar kötü olduk?
Orman yangınlarına ne demeli? Onlarca insanımız, sayısını bilmediğimiz bir sürü canlarımız öldü. Neden? Yeterli zamanda ve yeterli donanımla müdahale edilebilmediği için olabilir mi? Evet iklim krizinden dolayı orman yangınları artmış olabilir ama bu bile bu kadar zararın cevabı olabilir mi?
Ve Böcek Ailesi. Almanya'dan memleketine, Türkiye 'ye tatile geliyor. Memleketini görmek için, akrabalarını ziyaret edebilmek için. Sonra kaldığı otelde 4 kişilik aile rahatsızlanıyorlar, kan kusuyorlar ve ölüyorlar. Nedeni hala tam anlasılabilmiş değil.
Bu ülkede bir şeyler hep eksik kalır; bir vida sıkılmaz, bir denetim yapılmaz, bir uyarı dikkate alınmaz. sonra bir kaza olur, bir felaket yaşanır, televizyonlar yas havasına bürünür. hepimiz ekrana kilitlenir, aynı soruyu sorarız: "bu kadar insan ölmek zorunda mıydı?" ama cevabı zaten biliriz. hayır, ölmek zorunda değillerdi. Sonrada tozlu raflara kaldırılır ve unutur gideriz. Sorun burda işte.
Unutmak ve gitmek. Kader demek ve boyun eğmek.
Neden bu kadar kolay ölüyoruz? neden hep aynı hataları yapıyoruz? ve neden bu hataların bedelini sadece masum insanlar ödüyor? sistemin çürümüşlüğünü gözler önüne seren ve hepimizin hafızasına kazınması gereken, yüreklerimizde bir-iki cümle ile geçiştirilemeyecek kadar derin yaralar açan trajedileri asla unutmamamız gerekiyor. Çünkü unuttukça daha kötüsüyle karşılaşır ve domino taşı gibi eninde sonunda bize ulaşır.
Bence sabahki kadın programlarına verdiğimiz önemi biraz olsa hafızamıza vermeliyiz. Unutmamalıyız, unutturmamalıyız. Çünkü kötülükten beslenen insansılar bizim hafızamıza güvenir ve daha çok kötülük yapar.
Eğer kendimize ve geleceğimize yani çocuklarımıza daha iyi bir gelecek sağlamak istiyorsak B12 vitaminimizi yani hafızamızı iyi korumalıyız. Ha bir de beynimizi kullanmayı unutmamalıyız. Yani her zaman dediğim;yaradan iki tane yuvarlak organ vermiş. Geleceğin hangisini kullandığına bağlı...
Facebook Yorum
Yorum Yazın