Başlığı okuyanların zihin algoritmasın da oluşan cümle öbeklerinin farkındayım, milyonda bir görülen hastalık, çaresi bulunamayan elem gibi bir giriş yapmak isterdim bende gerçekten ama saygı çevresinde değinmek istediğim 21.yüzyılın yaratma yanılgısından bahsedeceğim size bugün
Çocuklarınız sizin satın aldığınız bir ürün, fırında pişirdiğiniz bir pasta veya evin demirbaşı sayılacak mobilyalarınız değildir! Birey olduklarını unutmayın ve var olma dürtüsü içinde kendini aradıkları yolcular olduklarının da farkında olmaya davet ediyorum sizi.
Azımsanmayacak eğitim öğretim deneyimimde en çok karşılaştığım zehirli anne baba figürlerinin çocuklarına iyilik kisvesi altında verdiği zararı anlatmak istiyorum.
Örneğin çocuklarınız çantalarını kendileri taşıyacak kemik dokusu gelişkinliğine sahip oldukları süreçte okul yaşamına başlıyorlar bilmem bilincinde misiniz? Çocuklarınızın çantalarını taşımayın! Kalem tutacak ve kelime dağarcığındaki bilgileri kullanabilecek olgunlukta iken ödev yapmaya başlıyorlar, ödevler öğrenciler içindir ebeveynler için değil.
Çocuklarınızın ödevlerini yapmayın! Odalarını toplamayın, onlar adına kararlar almayın, öğretmenlerini sık boğaz edip öğrenme alt yapısı hakkında bilginiz olmayan durumlara burnunuzu rica ederim sokmayın.
Bu ülkenin bitki örtüsü gibi öğretmenlik mesleği, herkes eğitimci tamam anlıyorum sizi de formasyon ile 6 ayda 1 yılda öğretmen olduğunu iddia eden birçok insan mevcut ne yazık ki ama siz eğitimci değilsiniz siz ebeveynsiniz.
Özlük sınırlarınız olduğu alanlarda konuşma hakkına sahipsiniz ayrıca bu denli her şeyi bildiğiniz iddia ediyorsanız 48 kişilik sınıfa öğrenci kaydettirmek için bilmem ne müdürünü araya sokmayın çünkü bir eğitimci olsaydınız, 21. Yüzyılda Adana’nın merkezinde bir okulda 48 kişi ile ne eğitim ne de öğretim olmayacağının idrakinde olurdunuz. Ayrıca bu denli eğitim hakkında bilgi birikiminiz mevcut ise rica ediyorum meclis bahçesinde evde eğitim hakkı istiyoruz diyerek harika çocuklarınızı evde ki fanuslarınızın içinde var olmayan bir ütopyaya pek tabii hazırlayabilir eğitebilirsiniz.
Eskiden okulun tanımı çocuğu hayata hazırlayan kurumdu şimdilerde biz bu çocukları Polyanna metodu ile nasıl bir dünyaya hazırlıyoruz bilmiyorum inanın.
Çocuklarınız cam bir bardak değildir üzülmeyin kırılmazlar. Bu yüzden öğretmenlere iş öğretme adabınızı terk etmenin zamanı geldiğini bildirip sözlerimi Halil Cibran’ın bu duruma çok yaraşır alıntısı ile sonlandırıyorum.
"Çocuklarınız sizin çocuklarınız değil!
Onlar kendi yolunu izleyen hayatın kızları ve oğulları
Sizin aracılığınız ile geldiler ama sizden gelmediler
Ve sizinle birlikte olsalar da sizin değiller
Onlara sevginizi verebilirsiniz düşüncelerinizi değil çünkü onlarında kendi düşünceleri vardır
Bedenlerini tutabilirsiniz ruhlarını değil!
Çünkü ruhlar yarındadır."
