Kayınvalidemi sevmiyorum. Ne yapmalıyım?
“24 yaşında nişanlı bir bayanım. Aslında kayınvalidem bana karşı iyi davranıyor, aramızda şimdiye kadar bir sorun da yaşanmadı, ama ben ona bir türlü ısınamıyorum, mesafe koyuyorum, ondan adeta kaçıyorum. Bu da nişanlımla aramızda tartışmalara ve küskünlüklere neden oluyor. Ne yapmalıyım?”
Sosyal medya üzerinden yazan bu danışanımın yaşadığı şey, aslında günümüz evliliklerinde sıkça karşıma çıkan ciddi bir sorun. İlk başlarda idare edilmesine, sabredilmesine karşın, giderek çiftlerin birbirini yıpratmalarına, aralarına duygusal duvarlar örmelerine ve birkaç yıl sonra evlilikten sıkılmalarına neden olan bir konu haline geliyor.
Bu hanım danışanımla daha sonra yaptığım yazışmalarda şunu öğrendim. Annesi, genç yaşta evlenmiş. Köy yerinde kayınvalidesinden çok çekmiş, gerçekten de tükenme sendromu yaşamış ve bundan dolayı da hastalanmış birisi. Yaşadıklarını sürekli üç kızıyla paylaşmış ve dert yanmış. Ben kayınvalidemden çok çektim, inşallah siz çekmezsiniz. Ne olur kendinizi benim gibi ezdirmeyin, sağlığınızı koruyun” diye de tembihlerde bulunmuş.
Çok ilginçtir, bu hanım kızımızın iki ablası da aynı şekilde kayınvalideleriyle sorun yaşamışlar, birisi bu yüzden boşanmış. Daha da ilginç olanı, bu hanım kızımız daha önce kendisi gibi sağlıkçı olan bir gençle nişanlanmış, yine müstakbel kayınvalidenin olumsuz davranışlarından dolayı nişan bozulmuş.
Böyle bir kayınvalide sendromu ile evliliğe adım atan bir genç kızın, korktuğunun başına gelmemesi mümkün mü? Kayinvalidesini sevmesi mümkün mü?
Hayır mümkün değil.
Münkün değildir, çünkü bu hanım kızımız çocukluğunda annesinden duyduklarını içselleştirmiş, rol model aldığı annesinin acılarını kendi acıları gibi görmeye başlamıştır. Şimdi bir kayınvalide ile muhatap olduğunda annesinin çektiği tüm acılar, ablasının yaşadığı sorunlar ve kendisinin ilk kayınvalide travması yeniden tetikleniyor ve gerçekten de kayınvaliden korkuyor ve kaçıyor. Çünkü ona kendisini iyi hissettirmiyor.
Birçok kız çocuğunun bu şekilde kadınvalide fobisi olduğunu bilmeyen erkekler, eşlerinin neden annelerini sevmediklerine bir anlam vermiyorlar. “Annemden ne istiyorsun, annem sana ne yaptı? Melek gibi kadın. Bak, seni seviyor, kızı gibi görüyor vb” gibi ikna çabalarına karşı, eşlerinden olumlu bir tepki almayınca bu kez, eşlerinin niyetlerini, karakterlerini sorgulamaya başlıyorlar.
“Sen kötü niyetlisin önyargılısın, amacın annemi benden koparmak” gibi ithamlarda bulunuyorlar.
Tabi bu kadar ağır itham karşısında eşleri de aynı sertlikte savunmaya geçiyor ve bu döngü bazen bir ömür boyu çiftin arasında bir krize neden oluyor.
Burada tüm ailelere ve evli veya evlenecek çiftlere tavsiyem, öncelikle bu döngünün farkına varmaları. Anneler, illa kayınvalideleri ile yaşadıklarını kızlarına anlatacaklarsa, olumsuz anıları, çekilen bir dram gibi değil de kazanılan bir deneyim gibi anlatmalı. Kendi hatalarını ve bu hatalarının neye mal olduğunu da anlatmalıdırlar. Ondan çıkarılan dersleri anlatmalıdırlar.
Çiftler de, eğer bu travmayı gelecek nesillere aktarmak istemiyorlarsa kayınvalide sendromunun kökenlerini anlayıp, birbirine anlayış göstermeli ve iyi niyetle çözümü zamana bırakmalıdırlar.
Eminim, bu hanım kızımızın anneannesi de kayınvalidesi ile benzer sorunlar yaşamış ve kızına aktarmıştır. Eğer kızımız bu döngüyü fark edip kırmazsa, aynı şekilde bu travmayı kendi kızlarına aktaracak ve böylece devam edip gidecektir.
