İki insan birbirini seviyor. Hem de öyle sıradan bir sevgi değil; göz göze geldiklerinde zamanın durduğu, bir kelimeyle dünyayı değiştirebilecek kadar güçlü bir bağ. Ama ne zaman sanal alemde yan yana gelseler, kelimeler diken oluyor, sesler yükseliyor, kalpler kırılıyor. Her fırsatta tartışma, her sessizlikte bir iç çekiş. Peki bu nasıl mümkün olabilir? Sevgi varsa neden huzur yok?
Bu sorunun cevabı, belki de sevginin doğasında değil, onun etrafını saran duygusal bağlarda saklı.
Birbirini seven insanlar da anlaşamayabilir. Çünkü sevgi, iki farklı geçmişi, iki ayrı kişiliği, iki ayrı hayal dünyasını bir araya getirir. Ve bu birleşme, bazen bir uyum değil, bir çarpışma yaratır. İnsan, en çok sevdiğiyle çatışır çünkü en çok onun tarafından anlaşılmak ister. Beklentiler büyür, sabır azalır, ve her tartışma aslında 'beni duy, beni anla' çığlığına dönüşür.
Her tartışmanın altında bir ihtiyaç yatar: görülmek, duyulmak, değer verilmek. Ama bu ihtiyaçlar dile getirilemediğinde, öfkeye, kırgınlığa, hatta manipülasyona dönüşebilir. 'Sen hep böylesin' gibi genellemeler, 'beni hiç anlamıyorsun' gibi suçlamalar, aslında bir sevgi çağrısıdır ama yanlış bir dille yapılır.
İşte bu noktada çiftlerin kendilerine şu soruyu sorması gerekir: "Biz gerçekten birbirimizi mi dinliyoruz, yoksa sadece haklı çıkmaya mı çalışıyoruz?"
Peki Ne Yapmalı?
Duygusal Haritaları Çıkarmak: Her bireyin geçmişi, travmaları, alışkanlıkları vardır. Bunları anlamak, karşı tarafın neden böyle davrandığını çözmek için bir anahtardır.
Tartışma Anında Değil, Sonrasında Konuşmak: Kavga sırasında değil, sakin bir anda "neden böyle hissettin?" diye sormak, ilişkinin yönünü değiştirebilir.
Ortak Dil Geliştirmek: Her çiftin kendi iletişim dili vardır. Mizah mı işe yarıyor, yoksa yazılı iletişim mi? Bunu keşfetmek, çatışmaları azaltır.
Ayrılığı da Bir Seçenek Olarak Görmek: Eğer sevgi, sürekli bir savaş haline geldiyse, her defasında kişilik çatışmasına döndüyse, dostluğu bitirmeden, daha fazla yüz göz olmadan bazen en sevgi dolu karar, ayrı yollarda yürümektir. Bu, çaba harcamadan gündeme alınan/alınacak olan en talihsiz karardır. Genellikle sevgide alınterinin önemini kavrayamayan son çare olarak ayrılığı seçmek durumunda olan çaresizlerin işidir.
Son Söz
Sevgi, bir çiçek gibidir. Sadece güneşle değil, suyla, toprakla, sabırla büyür. Kavga eden kalpler, belki de bu çiçeği yanlış iklimde büyütmeye çalışıyordur. O zaman yapılacak şey, iklimi değiştirmek değil, çiçeği yeniden tanımaktır.
GÜNÜN SÖZÜ:
Kaç dil bildiğin önemli değil. Gönül dili bilmektir insanı farklı kılan.. (Mevlana Celalettin Rumi)
Facebook Yorum
Yorum Yazın