Bu hafta çocukluk çağlarımızda oluşmaya başlayan karakter özelliklerinin kökenini ve bunların altında yatan asıl duygular nelerdir bunu biraz irdelemek istedim.
Öncelikle Ego; insanın benmerkezci bir yaklaşım ile kendisini diğerlerinden üstün görme yanılgısı olarak açıklanabilir. Aynı zamanda dozunda olduğunda insana özgüven veren harika bir ruh halidir.
Peki ya çok uçlarda yaşanırsa?
İşte o zaman işler değişir. Kişinin etrafındaki insanlara karşı tavrı rahatsız edici bir hal alabilir. Tavırları, insanları ezici bir hâl almaya başlarsa bu sonun başlangıcı olabilir.
Kontrolsüz güç gösterileri, kontrolsüz hareketler, benmerkezci tavırlar ve sonuçta zihni ele geçiren "Ego!".
İnsanoğlu belli bir mevkiye geldiği zaman yada maddi olarak beklentisinin üzerinde doyum yaşadığında kendini beğenmişlik,ben merkez cilik bir anda peyda olur. Altında çalışanlara karşı duygusuz, umursamaz aşağılayıcı yaklaşımlarda bulunması büyük bir olasılıktır. Yada en yakınlarına karşı hırçın, öfkeli, ezici tavırlar sergileyebilir. Asolan öze dönüp olduğun yerin, mevkiinin hakkını vermektir. Çocuklukta geçirilmiş tramvalar, doyurulmamış ilgi, sevgi, saygı eksikliği,onaylanma isteği ilerleyen yaşlarda ego,kibir, öfke olarak ortaya çıkabilir. Küçük yaşlarda en yakınlarının tavırları kişilik özelliklerinin yapıtaşını oluşturur.
Öfkeyle yada baskıcı bir ortamda yetişen çocuklar, karakter özelliğine göre bazen öfkeli, bazen sindirilmiş olmanın verdiği duyguyla özgüven eksikliği yaşayabilir, bazende benmerkezci olabilirler.
Öyle ki çocuk yetiştirmek bir sanattır!
Sabır, özveri, ilgi, zaman ister. Çocuğunuz geleceğin piskopatı,sosyopatı,katili yada tam tersi bir ihtimalle doktoru, avukatı, hâkimi, mimarı olabilir. Bu sizin elinizde. Onlara nasıl davrandığınıza dikkat edin.
Ekranlarda akşam haberlerinde, gündüz kuşaklarında gördüğüm birbirinin canına kast eden cani insanlar kalabalığıyla birlikte yaşıyoruz. İnsanlardan korkar olduk. Yeni insanlar tanırken hep bir acaba var aklımızda! Ya bu da piskopat yada gözü dönmüş bir katilse? Bu gelinen son durum çok ürkütücü.
Biz bundan 20 yıl önce bu kadar kötü insanlar değildik. Sevgi, saygı, güven vardı. Huzurla yolda yürüyebiliyor komşumuza iç huzuru ile selam verebiliyorduk.
Peki ne oldu da bu hâle geldik? Nasıl böylesine kirlendik? Biz büyürken çocuklarımızı büyütürken nerede yanlış yaptık? Bagrimizdan caniler, piskopatlar çıkıyor!
Türkiye nereye gidiyor? Bilen varsa beri gelsin!