Evimiz kutu gibi bir küçücük evdi,
Sarmaşıklarla balkonu örtük bir evdi;
Güneşin batmasına yakın saatlerde
Yıkanırdı gölgesi kuytu bir derede.
Yaz, kış yeşil bir saksı ıtır pencerede;
Bahçende akasyalar açardı baharla.
Ne şirin komşumuzdun sen, Fahriye abla!...
(Ahmet Muhip Dranas)
* * *
Doğup büyüdüğümüz yeşil panjurlu rahmet evlerimiz artık yok. O reyhan kokulu, nergis, gül, sümbül, mor menekşe, ıtır kokulu, panjuru sarmaşık ve begonyalarla kaplı, annem kokulu sevgi ve merhamet evlerimiz artık yok.
Şimdi hepimiz modern yaşamın (modern, çağdaş yaşam ne demekse) bizlere dayattığı adına apartman dairesi, cam kule, rezidans, site, plaza, park evleri, akıllı evler, dubleks - tripleks villa denilen morg kadar soğuk ve sevgisiz tabutluk evlerde, yeşil panjurlu sevgi evlerimize derin bir özlem içerisindeyiz...
Facebook Yorum
Yorum Yazın